Het probleemkindje van 20th Century Fox is eindelijk te zien in de bioscoop. Deadpool is het schitterende resultaat van acteur Ryan Reynolds en regisseur Tim Miller. Het breken van de ‘fourth wall’, bloederig geweld en kindse opmerkingen. Dat is Deadpool in een notendop. Na elf jaar wachten voldoet de film alvast aan de hoge standaard van de befaamde gelijknamige Marvelreeks.
Deadpool vertelt het verhaal, en vertelt het ook echt zelf, van huurling Wade Wilson. Net wanneer hij verloofd is krijgt hij te horen dat hij aan terminale kanker lijdt. Hij wil er echter alles aan doen om bij zijn enige liefde, Vanessa, te blijven en doet hij mee aan wrede experimenten om mutanten te creëren. Wat volgt is de pijnlijke ervaring die hem dezelfde helende kracht geeft als Wolverine. Die kracht komt echter tegen een heftige prijs: een zwaar verminkt lichaam en gelaat.
Dat resulteert in de meest destructieve wraakactie ooit. Samen met X-men Collossus en Negasonic gaat de hilarisch irritante Deadpool op pad om Ajax (aka Francis) te vinden en hem te laten boeten voor wat hij met Wade Wilson deed. Die zoektocht resulteert in een briljante, komische actiefilm die geen grenzen kent qua grofheid. Meteen aan het begin van de film wordt alvast één ding duidelijk: dit is geen film over een superheld.
Bloederige comic relief op z’n best
Al vanaf de opening credits kruip je in het hoofd van de brutale Deadpool, die denkt dat hij de hoofdrolspeler van zijn eigen film is. Zijn grofheid en megalomania zijn dan ook elementen die Deadpool kenmerken als een mentaal onstabiele anti-held. Ondanks alles wat Wade Wilson meemaakte vindt hij in humor zijn grootste soelaas. Die humor leidt tevens tot grote irritatie van iedereen waar hij mee in contact komt. Tijdens de film lag de hele zaal de helft van de tijd plat met de idiote en mooi getimede opmerkingen van de ‘Merc with a mouth’. Middenin de actiescènes of tussen de actie door blijft Deadpool zijn grote mond opentrekken. Je merkt echt dat Miller en Reynolds overal de draak mee steken, en zeker als het aankomt op grote baas Fox of aartsrivaal Wolverine/Hugh Jackman. Daarnaast kraakt Deadpool ook Ryan Reynolds af met de vorige, gênante versie van Deadpool in X-Men Origins: Wolverine. Ook over Reynolds’ rol als de Green Lantern wordt al eens een grapje gemaakt.
Je merkt dat de makers gingen voor de authenticiteit van de comics. Het breken van de fourth wall, popcultuur referenties, chimichangas en de brutaliteit van de huurling echt op de best mogelijke manier gebracht. toch slaagde regisseur Tim Miller erin om niet een clown van Deadpool te maken, maar een karakter met meerdere lagen. Daarnaast maakten Miller samen met schrijvers Rhett Reese en Paul Wernick gretig gebruik van de R-rating die de film kreeg van Fox. Blood and gore staan zowat centraal doorheen de film samen met de weerzinwekkende (maar hilarische) scènes en overmatig gevloek. Iets wat je uiteindelijk van Deadpool kan verwachten. Ik voelde alvast de steken van het lachen na de film nog nazinderen.
Een blockbuster met een verhaal
Deadpool is een van de weinige blockbusters die ook een sterk verhaal kan brengen, ondanks zijn blockbuster gehalte. Toegegeven, Fox voorziet de laatste jaren een gezonde mix van verhaal en actie voor zijn Marvelfilms. Toch zie je bij Deadpool mooi de reis van huurling Wade Wilson naar wraakzuchtige Deadpool. Zijn afkeer van de goede superheld en het ontroerende moment dat Reynolds de kankerdiagnose voorgeschoteld krijgt zijn enkele momenten die bewijzen dat de film ook een stevig, droevig verhaal kan bieden. De adembenemende acteerprestaties van zowel Ryan Reynolds en Morena Baccarin zorgen ervoor dat je helemaal wordt opgezogen in de wereld van een kankerpatiënt.
Het beeld en de bijpassende muziek verstevigen daarnaast ook het karakter dat Reynolds brengt met Deadpool. De muziek lijkt met momenten weinig serieus en het camerawerk verzorgt prachtig het komisch en stripachtig gehalte dat de film wil brengen. Ik moet zelfs toegeven dat de kadrage in bepaalde scènes soms effectief aan een stripprentje deden denken.
Geweldig resultaat na een decennium wachten
De geboorte van deze Deadpool was een moeilijke. Elf jaar lang aan geruchten, de mislukte poging in X-Men Origins: Wolverine en illegaal gelekte testscènes (door Reynolds en kompanen zelf) zorgden voor hoge verwachtingen van de film. Die verwachtingen heeft het team achter de Marvelflick zelfs zwaar overschreden. Zo heeft Reynolds onlangs zelfs laten weten dat hij enkel het groene licht op de solo-film kreeg als hij de mislukte Deadpool van Origins zou spelen. Het lange wachten heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen.
Op zo’n moment weet je dat Reynolds, Miller, Reese en Wernick alles wilden geven om deze film te maken. Je merkt dit zeker aan Reynolds, die effectief alles uit de kast haalde om de film zo perfect mogelijk te maken naar de standaard die fans van de reeks verwachten. Een extra voordeel voor Reynolds en kompanen is dat ze volledig hun eigen ding konden doen met de film. Het resultaat is deze hilarische actiekomedie met bruut geweld en een goede portie humor. Reynolds mag haast euforisch zijn met deze prestatie, evenals Fox. De film haalde ondertussen alvast een record in de box office met $129 miljoen tijdens het eerste weekend.
Deadpool kan je nu in de bioscoop gaan kijken, en is zeker de moeite.
